آنچه گذشت ...
دوشنبه ی محنت
دو روز روزه داری متصل با یک استکان آب
سرگشته در خیابان و بیابان
به زور پیدا شدن هلال ماه
زنده شدن خاطرات سخت فطر گذشته در فطری رنجبارتر
تعطیلات همواره بدشگون خرداد
بختک افتادن به زندگی
بی خبری و رها شدگی ِ ناگهان
چشم انتظاری هولناک
باز رفتن شان به سواحل شمالی نقشه
ماندن در سیاهچال شمال شرقی نقشه
پیدا شدن مزاحم یا مزاحمان تلفنی
بیماری ... تهوع ... تهوع ... لکه های خون
اضطراب
حالتی متوسع تر از مرگ
در رفتگی انگشت اشاره ی دست چپ
درد
درد
درد
مرگ ناگهانی محمود آقا برادر زن ِ برادر
مجالس خراشناک ترحیم در مسجد
قتل معشوقه ی تاریخ مصرف گذشته ی آقای شهردار
تماشای شادی وقیح عده ای از رنج و بی آبرویی دیگران
ادامه ی حالتی متوسع تر از انتظار
کدورت
تنهایی
تزاحم غم
احساس سقط چندین جنین
بی رمقی
نفرت
ازدحام جانفرسای کار وشلوغی محیط
فحاشی مادر دانش آموز
دریافت این پیام : سلام .خوبی . از من ناراحت نباش . تو جای من نیستی.
خوردن چند آرامبخش با هم
رخوت
مظلومیت
تاسف
نیاز
پیدا کردن سه لانه ی مورچه با 12 پسر بچه
آموزش ساخت درنای کاغذی به 15 دختر بچه
آموزش غیر مستقیم قافیه به 16 پسر بچه
چیدن سیصد کتاب بر اساس دیویی
نوشتن یک خط شعر : « هر بار لای زخم کمی استخوان گذاشت / درمان به درد ربط مسلم نداشته است »
تصمیم رفتن / گریختن به سفری کوتاه
زهرا ر