"روشن تر از خاموشی چراغی نیست " بایزید بسطامی

از روزهایی ست که میگرن دارد کار خودش را می کند و من کار خودم را ! 

خاموش کردن نورهای سفید و نارنجی در خانه تقاضای بزرگی ست که بقیه با آن همکاری نمی کنند .

سرم کوهی ست سنگین از درد 

یاد دیالوگ گیله گل افتاده ام توی فیلم " در دنیای تو ساعت چند است ؟ "

" پدرم از کلمه ی "خاموشی" بدش میومد... میگفت: برو اون چراغ رو راحت کن ! "

 با خودم فکر می کنم  الان دقیقا چند وقت است که دلم می خواهد چراغ ها را راحت کنم و شمع های لرزان را 

روشن؟

از سر کوچه دو تا شمع خرید ه ام اما هنوز توی لاله های شیشه ای راحتند ! دلم گرفته و می خواهم در 

تاریکی با خودم تنها باشم . من از هیاهوی روز به تنگ آمده ام .