ما رفتیم و دل شما را شکستیم!(صادق هدایت)
بلاخره یک لحظه ای می رسد که دکمه ی انصراف ، دکمه ی تغییر را می زنم و پسوردها از تاریخ تولد تو از تاریخ آشنایی مان از تاریخ روزهای مهمی که میان مان بود خالی می شوند . می ایستم روبه روی صفحه ی عابر بانک ها دکمه را می زنم می پرسد آیا مطمئن هستید ؟ دستم می لرزد صورتم خیس می شود نفر پشت سری می گوید : خیلی کار دارید ؟ سرم را تکان می دهم یعنی که نه !می نشینم روبه روی صفحه ی کامپیوتر تنظیمات ورودها ، ایمیل ها ، پین کدها ی موبایل همه همین سوال را می پرسند ؟ آیا مطمئنی ؟ می گویند: لطفا رمز جدید را وارد کنید و بعد دوباره می گویند تکرارش کن . بعد نوبت شیشه های عطر می رسد جعبه می خواهم برای کتاب ها دست خط ها عکس ها گلدان ها سفال ها کیف های جیبی با آینه های شان برای کاست ها سی دی ها برای گلها و میوه های خشک کرده و... جعبه می خواهم با چسب پهن ! تو گفته بودی این حرف ها را نزن حق نداری بمیری ! من چکار کنم بدون تو ؟ من گفته بودم زندگی می کنی دیگر، گفته بودی زندگی تو منم !گفته بودی عزیزم آخر من چه کسی را جز تو دارم توی این دنیا؟
آن سال ها باورت کردم. نمردم چون به تو قول داده بودم .چون نمی دانستی بعد از من چکار کنی !!!.
گوزن آبی خریدی برایم گفتی بغلش کن ، بغلش کردم .نگاهمان کردی ! و دلم نخواست هیچ وقت بمیرم .غلط می کردم بمیرم !شال گردنم را باز کردی ،عمیق و با عشق بوییدی ،دور گردن خودت پیچیدی شال گردنت را باز کردی دور گردن من پیچیدی، اشتباه می کردم اگر می مردم !
زمان گذشته و ساعت چهار بار نواخته . بلاخره یک روزی می رسید که یکی از ما بی خبرمی مرد، خاطره می شد . همیشه خواسته بودم از خدا که اول من بمیرم .آخرش من اوّل مردم.
حالا هزار هم که عارف در سرم با همان لحن جادویی و ریتم کشدار بخواند : هر عشقی ...می ...میرد ...خاموشی ...می ... گیرد ...عشق تو ...ن..می ...میرد ... ! دیگر در من تاثیری نخواهد داشت .
