« آن شب قدرکه این تازه براتم دادند »

حالم خوب است امشب . تعجب نکنید این منم که این جمله را با صدای بلند می نویسم بعد از آن همه بدحالی که در رفت و آمدند در روزهایم به دلایلی.امشب اما حالم خوب است شما فرض کنید تبدیل به پری شده ام که از بال کبوتری در اوج پروازش افتاده ام اما نه بر زمین که همان جا در آسمان چرخ می خورم و فقط سایه ام بر زمین می افتد و باز بالا می روم بالا و بالاتر . نپرسید چرا چون  شرحش مفصل است و  از جنس گفتنی ها نیست. نخواهید هم حال خوبم را از این بیشتر با کسی شریک شوم آخر می ترسم تمام شود مثل شیرینی بستنی بچه ها  .اجازه بدهید همین یک بار خسیس باشم در تقسیم احساسم . احساس نیرومندی که دعای مستجاب من است . اگر اینجا نوشتمش فقط به خاطر این است که روزهای زیادی ناخوش بوده ام و برای تان گفته ام .خواستم معرفت بخرج بدهم و از رخداد ِ معدود شادمانی ام هم برای تان بگویم .الان اگر یک نفر مثل مهران مدیری که در برنامه اش از میهمان به عنوان سوال آخر مصاحبه اش می پرسد : احساس خوشبختی می کنید عمیقا ؟ پیدا می شد و این سوال را از من می پرسید بی مکث جواب می دادم که تقریبا چند ماه است معنی واقعی خوشبختی را به عنوان یک کلمه که پیش از این برایم معنا نداشت فهمیده ام و امشب فهمیدم می توانم با وجود همه ی  همه ی غم ها و ناکامی هایم  عمیقا خوشبخت باشم .من این حال خوب را این بسط پس از قبض ِ  مدید را مدیون رحمت آفتاب گردانم هستم که صورت مرا به نور بر گرداند و با برگهای رئوفش زخم هایم را از چشم خودم پوشاند . گذشته ی تلخ و جفا کار را از من دور کرد ، یاس ونگرانی آینده را از من گرفت و نجاتم داد تا چند صباحی در حال حاضر استمراری با دلیل زندگی کنم . این شب ها در تالار آینه ها شیار آرام نوری که پیشانی ام را بر آن تکیه می دهم پیشانی بلند توست .