شب ِ فراق را که نهد در شمار عمر؟

اگر شب ها فیل آدم یاد هندوستان نکند

اگرشب ها خود آدم دست از یاد کردن بردارد

اگر شب ها وقتی همه ی چراغ ها خاموشند یاد دل بی نوای آدم نیاید که من کجایم و آنها کجا هستند

اگر شب ها آدم ، آدم باشد که کپّه ی مرگش! را می گذارد و می خوابد بلکه فراموش کند.

فرضیه نوشت:

خدا رحیم است ،  شب های ظلم دلتنگی و تنهایی را خودش نیافریده است.

اندوه نوشت:  روزم آنچنان و شبم این چنین