خُنُک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش /بِنمانْد هیچش الّا هوس قمار دیگر

هیچ وقت نفهمیدم چرا بعضی ها هنگامی که غمی ، رنجشی ، مشکلی ، مصیبتی ،چیز بغرنجی  پیش می آید بقولی ابتدا به ساکن ! منتظر واکنشی از آدم هستند تا بر اساس آن حرف بزنند ، رفتار کنند ، در حقت خوبی کنند ،اصلا  بدی کنند یا تصمیمی بگیرند . این نوع چک کنترل کردن ها کار قشنگی به نظر نمی رسد خاصه وقتی طرف مقابل مان کسی یا کسانی باشند که فکر می کنیم در دل مان جایی دارند و در زندگی مان حرفی برای گفتن . اینکه محبت کردن یا محبت نکردن ما ، معرفت به خرج دادن یا ندادن ما بستگی به ری اکشن های خَفی و جلی ِ  ! طرف مقابل داشته باشد در دستگاه ذهنی من صورت خوشایند و‌ معنی جالبی ندارد . اینکه صبر کنیم ببینیم طرف مقابل چه می گوید حالا ما چه بگوییم چه طور برخورد می کند حالا ما چه طور برخورد کنیم ارسال  احساس بی لیاقتی و بی اهمیتی به دیگران است و به نظر من این که خودت تعیین کن که چگونه باید با تو بود از صد هزار فحش ناموسی بدتر است .‌ یعنی احساس و تفکر و رفتار و گفتار ما صرفا به این بستگی دارد که تو از کدام در وارد شوی و ما سهم جداگانه ای برای تو در نظر نداشته و نداریم . این مدل بیشتر شبیه به معامله های یک سر سود ده یا  بازی های گیم نتی ست . من توی این قبیل معامله ها که قرار می گیرم آناً ورشکست می شوم  توی این قبیل بازی های ناخواسته که می افتم به  سرعت گیم اور می شوم چون احمق تر از آنم که قاعده ی معامله قاعده ی بازی را یاد بگیرم آن هم وقتی خرسی به این گنده ای هستم ! که همه ی عمرم به عبارت روشن ساده لوحانه زندگی کرده ام به هوای اینکه شاعرانه و عاشقانه ام  صادقانه ام . به گمانم اینکه ما شروع کننده باشیم ما پیش قدم باشیم  آنقدرها هم که سخت به نظر می رسد سخت نیست . اینکه این روزها آدمها حتی جواب استیکرها را بر اساس آنچه طرف مقابل فرستاده می دهند نه کمتر و نه بیشتر نشانه ی خوبی نیست . دنیا می شود سیاه چاله ای که از پا در آن آویزانیم هر فریادی که بزنیم همان قدر فریاد می شنویم و باید تعجب نکنیم اگر سنگی در سیاه چاله بیندازیم سنگی درست در همان قطع و اندازه از پایین به سمت مان پرتاب شود .